CCD – co to jest?
CCD, czyli krzyżowo reagujące determinanty węglowodanowe, u niektórych osób powodują wytwarzanie swoistych przeciwciał (IgE) w surowicy krwi [1]. Problem ten może dotyczyć nawet 30% pacjentów uczulonych na pyłki, 15% uczulonych na inne alergeny i 5% osób, które nie mają żadnych alergii [1]. Przeciwciała anty-CCD występują szczególnie przy nadwrażliwości na wiele pyłków (polisensytyzacji) – w 71% przypadków [1].
Zazwyczaj sama ich obecność nie wiąże się z żadnymi objawami choroby alergicznej. Co więcej, występowanie przeciwciał IgE wobec CCD nie jest klinicznie istotne [1]. Wskaźnik ten, nawet jeśli jest wysoki, nie świadczy o tym, że osoba, która wykonała test, ma jakąkolwiek alergię. Stanowi jednak istotną wskazówkę dla alergologa, jeśli chodzi o interpretację wyniku testu. O ile anty-CCD nie dają pozytywnych wyników w testach skórnych, o tyle mogą zaburzać wyniki testów serologicznych (z krwi). Mają potencjał do generowania wyników fałszywie dodatnich [2,3].
Dzieje się tak dlatego, że determinanty węglowodanowe powszechnie występują w strukturach białkowych roślin. A ponieważ są one do siebie podobne pod względem budowy, mogą reagować krzyżowo [1,4]. Obecność CCD wykryto nie tylko w alergenach pochodzenia roślinnego (pyłkach, owocach, warzywach), ale również w jadach owadów [1]. A więc jeśli u osoby uczulonej na pyłki występują swoiste IgE dla determinant węglowodanowych, wynik testu może być pozytywny np. dla lateksu (mimo braku uczulenia) [1,2]. Aby uniknąć takiej sytuacji, w testach nowej generacji stosuje się bloker anty-CCD [1,2,3].
CCD a bromelaina ananasa
Wysokie stężenie przeciwciał anty-CCD w testach bardzo często jest mylnie interpretowane jako… alergia na ananasa. Wynika to z faktu, że jako bloker stosuje się zwykle bromelainę – odpowiednio przetworzony enzym roślinny, który naturalnie występuje właśnie w ananasach (Ana c 2) [1]. Innymi komponentami zawierającymi antygeny CCD są patatyna ziemniaka (Sola t 1), peroksydaza chrzanowa (Arm r HRP) oraz homolog ludzkiej laktoferyny (Hom s LF) [1]. Jako najlepszy marker wskazuje się ten ostatni, występujący w mleku ludzkim, łzach i ślinie [1].
Dzięki zastosowaniu blokera można wyeliminować ryzyko wystąpienia fałszywie pozytywnych wyników dla alergenów pochodzenia roślinnego i jadów owadów mimo obecności anty-CCD w surowicy krwi [1].
Aleksandra Lipiec
