O zastosowaniu diagnostyki molekularnej w przypadku alergii wziewnej mówi dr n.med. Emilia Majsiak:
“Przeprowadźmy analizę tym razem dla alergenu brzozy. Wyobraźcie sobie państwo, że sześcian złożony z klocków jest alergenem brzozy. Składa się z kilkunastu różnych białek, molekuł, ale tylko jedna z nich jest tak naprawdę istotna przy podejmowaniu decyzji o immunoterapii.
Na potrzeby naszego przypadku niech to będzie molekuła Bet v 1 brzozy. Jest molekułą specyficzną i bardzo dobrym markerem jeśli chodzi o immunoterapię pacjenta. Na jej podstawie, z dużym prawdopodobieństwem, możemy przewidzieć efekt terapeutyczny immunoterapii. Możemy się spotkać z zupełnie inną sytuacją, jeśli alergia dotyczy molekuły brzozy Bet v 2. Jeśli jest na nią uczulenie, to efekt immunoterapii może być niezadowalający i nieskuteczny, na tyle, na ile jakbyśmy tego oczekiwali. Diagnostyka molekularna ma jeszcze jedną ważną korzyść, na przykład część molekuł, które są odpowiedzialne za reakcje alergiczne, takie jak np. Der p 23 w roztoczach kurzu domowego może nie występować kiedy testujemy cały alergen.
- Dlaczego tak się dzieje? Ponieważ ilość tego białka w mieszaninie, która buduje alergen może być niewystarczająca, aby diagnostyka oparta jedynie o ekstrakt alergenowy pozwoliła na wykrycie tej molekuły. Może się zdarzyć także sytuacja, że w trakcie produkcji alergenu do testowania dana molekuła została uszkodzona przez co przeciwciała E mogą jej nie rozpoznać. Jeśli więc naszą diagnostykę oprzemy tylko o same ekstrakty alergenowe, wówczas otrzymane wyniki mogą być fałszywie negatywne.
- Podobnie może zadziać się w przypadku innej molekuły roztoczy kurzu domowego – Der p 10 lub alergenu psa Can f 5. Zatem diagnostyka molekularna daje nam szersze pole widzenia i więcej informacji niż diagnostyka oparta jedynie o ekstrakty alergenowe.
Pierwszą część filmu można zobaczyć tutaj: Diagnostyka molekularna alergii. Jak zbudowany jest alergen?
