Strefa Alergii | Rok z alergią

Roztocze latem nie śpią. Przetrwają nawet lot w luku bagażowym

/ 5.

Data publikacji: 2024-07-29
Do przeczytania w 5 minut
Roztocze kurzu domowego to pajęczaki, które wykazują aktywność przez cały rok. Roztocze latem namnażają się najszybciej, choć o tej porze roku rzadko odczuwamy objawy alergii. Gdzie można zetknąć się z nimi w czasie wakacji? Jest kilka miejsc, w których mają się bardzo dobrze.

Roztocze latem, czyli najbardziej uczulające pajęczaki

roztocze latem atakują, kobieta siedzi i kicha

Roztocze – główne alergeny kurzu domowego – są powszechnie obecne wszędzie wokół nas. Zasiedlają nie tylko zakurzone biblioteki, ale również sterylne szpitale. To ogromna grupa pajęczaków, która liczy ponad 30 tys. gatunków. W domach stwierdzono obecność około 130 z nich [1]. Pożywką dla roztoczy jest ludzki naskórek, który – wraz z wilgotną parą wodną – pozostawiamy przede wszystkim na prześcieradłach, poszewkach, obiciach mebli tapicerowanych. To właśnie ulubione miejsca bytowania tych pajęczaków [1].

Objawy alergii na roztocze odczuwamy głównie w drugiej połowie roku, zwłaszcza po rozpoczęciu sezonu grzewczego. Wówczas alergeny roztoczy unoszą się wraz z powietrzem nagrzanym od kaloryferów. Latem częste wietrzenie mieszkań i przebywanie poza domem chronią nas przed ekspozycją na te uczulające cząsteczki. Niemniej jednak to właśnie na miesiące letnie – od początku lipca do końca września – przypada okres maksymalnego namnażania roztoczy [1]. Dlatego osoby uczulone powinny pamiętać o profilaktyce antyroztoczowej przez cały rok.

Jakie gatunki roztoczy żyją w tropikach?

Z roztoczami stykamy się każdego dnia w swoich domach. Podczas wakacyjnych podróży również możemy być narażeni na ich działanie, czasem nawet bardziej niż na co dzień. Kurz mieszkań w krajach o klimacie umiarkowanym zawiera głównie roztocze trzech gatunków: Dermatophagoides pteronyssinus (Der p), Dermatophagoides farinae (Der f) i Euroglyphus maynei (Eur m) [2]. To one mają dla nas najistotniejsze znaczenia kliniczne.

Natomiast tam, gdzie panuje klimat wilgotny, a średnia roczna temperatura wynosi powyżej 12°C (w Afryce, Ameryce Południowej), dominują inne gatunki tych pajęczaków. Poza tym liczebność roztoczy jest w tych obszarach największa na świecie. Występują nawet na wysokości powyżej 5000 m n.p.m. [1]. Tymczasem w chłodniejszym, suchym klimacie wystarczy znaleźć się na wysokości 1500 m n.p.m., by odetchnąć powietrzem wolnym od roztoczy [3].

Gatunek Blomia tropicalis (Blo t), właściwie nieobecny w Europie, uczula 70–90% astmatyków w tropikalnym klimacie Singapuru i Malezji [4]. Podobnie jest w Wenezueli, Argentynie, Kolumbii i Chile [5]. W krajach tropikalnych trzy czwarte pacjentów z alergicznym nieżytem nosa ma alergię na Blo t [5].

Jednak zarówno ten, jak i pozostałe gatunki roztoczy rozpowszechnione w Ameryce Południowej, Afryce, Australii czy Azji Południowo-Wschodniej są słabo zbadane. A obszar ich występowania prawdopodobnie będzie poszerzał się wraz z globalnym ociepleniem [5].

Wiadomo jednak, że powszechne jest współwystępowanie uczulenia na Der p, Der F i Blo t [5]. W niektórych badaniach stwierdzono również reaktywność krzyżową między Blo t 10 a Der p 10 (tropomiozyny) [5]. A więc możliwe, że podczas wakacji w tropikach u osób uczulonych dadzą o sobie znać objawy alergii na roztocze.

Siedliska roztoczy: hotelowy pokój, walizka, fotelik samochodowy

roztocze latem w pokoju hotelowym

Wśród miejsc publicznych pierwsze miejsce, jeśli chodzi o liczebność roztoczy, zajmują hotele, co jest bardzo istotną informacją dla osób podróżujących [6]. Warto jednak pamiętać, że zanieczyszczenia roztoczami w hotelach – na ogół sprzątanych częściej – wciąż są znacznie niższe niż w mieszkaniach [6]. Choć oczywiście wszystko zależy od standardu czystości wybranego miejsca. By zminimalizować ryzyko wystąpienia objawów alergicznych po nocy spędzonej w hotelowym łóżku, warto mieć ze sobą własną pościel antyalergiczną [9].

Pomieszczenia zamknięte to – co prawda – typowe miejsca bytowania roztoczy, z pajęczakami tymi możemy zetknąć się wszędzie tam, gdzie człowiek pozostawia swój naskórek. Dlatego oprócz mieszkań i hoteli upodobały sobie również środki transportu – siedzenia samolotów, pociągów, samochodów [2].

Naukowcy z Irlandii sprawdzili pod kątem obecności roztoczy samochodowe fotele i foteliki dla dzieci [6]. Ponad 80% siedzeń kierowców i ponad 77% fotelików samochodowych było siedliskiem tych pajęczaków. Na części z nich (12–15%) roztocze występowały w takiej liczbie, że wystarczyłyby do wywołania lub zaostrzenia choroby alergicznej u osób z predyspozycją genetyczną [7]. Istotną informacją jest również to, że w Brazylii stwierdzono znacznie większe zanieczyszczenie alergenami roztoczy w taksówkach niż w samochodach prywatnych [7].

Jak się okazuje, roztocze latem, ale nie tylko podróżują z nami również w walizkach – i to na duże odległości. W badaniach udowodniono, że potrafią przetrwać w warunkach obniżonej temperatury i ciśnienia podczas lotu samolotem w luku bagażowym [8]. Na szczęście roztoczy łatwo pozbyć się z ubrań – wystarczy zwykłe pranie w temperaturze 60 st. C [1].

[1] Samoliński B., Alergia na roztocze kurzu domowego. Diagnostyka i terapia (2016). Alergia, 3, 39-42. Online: http://alergia.org.pl/wp-content/uploads/2017/08/Alergia-na-roztocze-kurzu-domowego.pdf

[2] Henszel Ł. i in., Mites in Dust Samples Collected from Sleeping Places in Apartments (2010). Polish Journal of Environmental Studies, 19(4), 723–730. Online: https://www.pjoes.com/Mites-in-Dust-Samples-Collected-from-Sleeping-Places-in-Apartments-r-n,88440,0,2.html

[3] Kowal K., Roztocze kurzu domowego – fakty i ciekawostki (2022). Magazyn Strefa Alergii, 1, 72– 73. Online: https://strefaalergii.pl/abc-alergii/roztocze-kurzu-domowego-fakty-i-ciekawostki/

[4] Ramos J.D.A. i in., Allergenicity and Cross-Reactivity of 3 House Dust Mite Species Among Filipino Allergic Patients (2007). Philippine Journal of Science, 136(2): 139–146. Online: https://philjournalsci.dost.gov.ph/images/pdf/pjs_pdf/vol136no2/pdfs/Allergenicity_and_Cross_Reactivity.pdf

[5] Guilleminault L., Viala-Gastan C., Blomia tropicalis: A house dust mite in the tropics (2017). Revue des Maladies Respiratoires, 34(8), 791–801. Online: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0761842517300451?via%3Dihub

[6] Wickens K., House dust mite allergen levels in public places in New Zealand (1997). JACI. The Journal of Allergy and Clinical Immunology, 99(5). Online: https://www.jacionline.org/article/S0091-6749(97)70017-4/fulltext

[7] Clarke D., Gormally M., Sheahan J., Byrne M., Child car seats – a habitat for house dust mites and reservoir for harmful allergens (2015). Annals of Agricultural and Environmental Medicine, 22(1), 17–22. Online: https://www.aaem.pl/pdf-72224-9452?filename=Child%20car%20seats%20_%20a.pdf

[8] Miller J.D., House Dust Mites Survive Travel in the Baggage Compartment of Commercial Jet Airliners (2006). JACI. The Journal of Allergy and Clinical Immunology, 99(5). Online: https://www.jacionline.org/article/S0091-6749(05)03899-6/fulltext

[9] Duraj I. (rozm. z prof. dr hab. Lucyną Mastalerz), Astmatyk na wakacjach – jak i gdzie wypoczywać? (2016). Medycyna Praktyczna. Online: https://www.mp.pl/pacjent/astma/zastmadasiezyc/84818,astmatyk-na-wakacjach-jak-i-gdzie-wypoczywac